Uit de kast

Het mag weer, de gemiddelde Keniaan durft het sinds kort weer toe te geven, maar misschien was het maar van korte duur. Inmiddels al bijna 2 weken geleden (excuses voor de vertraging) was het een soort mannelijke rokjesdag, en het gaat niet over homoseksualiteit helaas, daarover vinden sommige nog steeds dat je gestenigd moet worden (http://www.nation.co.ke/news/politics/Edward-Onwonga-Nyakeriga-Gay-Stoning-Petition-Parliament/-/1064/2417402/-/11d6io2z/-/index.html), nee, het gaat over bekennen dat je fan bent, een Manchester United fan.

Wie denkt dat Kenia met zijn koloniale historie zo ver mogelijk afstand wil nemen van de eilandbewoners heeft het mis. En speciaal op één vlak zijn Kenianen Engeland gek; de Premier league. Zo vind je in elk dorpje wel een Arsenal Cafe of Chelsea Butchery, maar heeft het engelse voetbal ook het gehele sportkatern in bezit, en niet alleen op maandag. De Kenianen zijn fan, en stevig ook.

Na de 4-0 overwinning van United op QPR zo’n twee weken geleden was het aan. De volgende dag zag Nairobi zwart, of beter gezegd rood van de Manchester United shirts. Na een dramatisch vorig seizoen leek er een lichtpuntje aangekomen. Dit werd echter al snel weer ingeruild voor schaamte afgelopen week. Want tja, Leicester uit, altijd lastig. En dit vooral tot vermaak van de Chelsea, Arsenal en City fans, want iedereen heeft hier één favoriet team.

Over een kwartiertje zit ik weer tussen de fans (ook Chelsea aanhangers die hopen ons uit te kunnen lachen) in het plaatselijke restaurant weer voor de tv hopend op een goed resultaat. Want als er iets jammer zou zijn, is het als al die Kenianen weer terug de kast in zouden duiken, met Manchester shirt en al.