Met je #ALSicebucketchallenge...

Afgelopen week heb ik twee nominaties ontvangen voor een #ALSicebucketchallenge, jullie allemaal vast wel bekend. Ik ben vereerd dat mensen aan mij denken als sympathisant van het goede doel, want daar gaat het allemaal om toch, maar helaas zal deze blog, mijn reactie op de uitdaging niet vergezeld gaan van een filmpje.

Als eerste zou ik een aangepaste versie van de challenge moeten doen, iets als ijs, kennen ze buiten de toeristenplekken in Nairobi en Mombassa namelijk niet. Nergens binnen 4 uur rijden van mijn huidige woonplaats is ijs te vinden, dus zou ik het meenemen, hier zo het een aardig temperatuurtje zijn. Aan het invriezen van producten doen ze bijvoorbeeld niet, alles blijft hier vers en ook hun biertjes drinken ze liever warm dan koud (bizar ja).

Goed, dan maar gewoon een emmer water hoor ik jullie denken. Over deze optie had ik best na willen denken, echter, naast dat er in de hele regio amper een druppel water te vinden is (er is zeker een reden dat ik hier ben voor me onderzoek) komt er afgelopen week geen water meer uit de kraan, nul komma nul. Gelukkig ben ik vandaag pas terug gekomen van safari, daarover later meer, dus heb ik al een paar dagen droogte gemist.

In de periodes van droogte (in twee periodes van totaal zo’n 9 maanden) is het waterleidingbedrijf, dat zelf vindt dat ze het best goed doen, niet in staat is om water te doen stromen in onze voorraadtank (een eigen voorraad is nodig omdat tijdens stroomstoringen, die je hier minstens een dag in de week hebt, het water al helemaal niet uit de kraan komt) en wanneer het weer gaat regenen, tja, over een maand ofzo? Als oplossing komt er bij ons soms een tankwater langs om de voorraad tank te vullen, echter is deze nog niet geweest. Wanneer deze komt, geen idee, morgen misschien, zeggen ze, nou dan weet je het wel in Kenia.
De methode voor nu is water te kopen van mannen die met hun ezelkarren vol met jerrycans langs de deuren gaan voor de rijkelui onder ons, of zelf een uur in de rij te gaan staan om een jerrycan te laten vullen en dan weer 1.5 km terug te lopen.

In een tijd waar ik zelf even in dezelfde situatie zit als 3 biljoen andere mensen op deze aarde* en geen water uit te kraan heb thuis, zullen jullie dus wel begrijpen dat ik niet het schaarse beetje wat er nog is over mij heen zal gooien.

Echter, als straf zal ik de komende tijd niet douchen, niet de mogelijkheid hebben om fatsoenlijk kleren te wassen, of fatsoenlijk de afwas te doen. Of dit meer voor mijzelf of mijn omgeving een challenge is, dat zullen we nog wel zien.

Tot snel!



*Hoewel men zegt dat het Millenium development Goal voor het halveren van het aantal mensen zonder toegang tot schoon drinkwater gehaald is, is er nog steeds een lange weg te gaan. Nog bijna de helft van de mensen op de wereld heeft geen water uit de kraan op het erf en moet vaak kilometers lopen om water te halen waarvoor men soms nog uren in een rij moet staan.