Duizend maal Mzungu

Rustig over straat lopen is er niet meer bij, niet dat ik in ene een wereldberoemdheid ben geworden, helaas, ik ben gewoon blank, en dus opvallend, hier in Kenia.

Dat dit me zou overkomen was me al wel verteld door anderen, echter dat het ook echt zou gebeuren had ik nog even niet bij stil gestaan. Vooral kinderen, maar dan ook alle kinderen roepen, van hoe ver weg ze me ook zien: 'Mzungu'(wat staat voor Europeaan, of simpel weg elke blanke zoals mijn Swahili lesboek mij vertelt), en daaropvolgend de enige Engelse zin die ze lijken te kennen: 'How are you?'. Hier wil ik best antwoord opgeven, dus zeg ik 'I am fine, thank you'. Dacht je dat je hiermee de kinderen tevreden had gesteld..., neehoor, eigenlijk willen ze het dat je het een voor een allemaal persoonlijk tegen ze zegt, 'I am fine' x duizend. Nou zo krijg ik mijn dag dus wel vol.

Op dit moment woon ik inmiddels een week in Loitokitok (pak Google Maps er gerust even bij). In mijn eigen huisje heb ik een bed, twee stoelen, een gaspit, een keukenkastje met inmiddels wat spullen, een tafel, een soort van warme douche en een gat in de grond als toilet. Vanuit dit stulpje zal ik de komende drie maanden en een beetje hard werken aan mijn onderzoek en jullie van mijn avonturen en bevindingen op de hoogte houden.

De paar dagen voordat ik aankwam heb ik doorgebracht in het (nog veel) hectische(re) Nairobi waar ik me heb vermaakt met rondwandelen en musea bezoeken zoals een treinenmuseum waar je heerlijk overal in mocht klimmen en aan mocht komen. Genieten!

Tot slot, voordat jullie allemaal schitterende zonsondergangen en bruin worden op je netvlies inbeelden. Niks is minder waar. Het is hier koud, bewolkt en guur. Het kantoor van de NGO (later vast meer daarover) zit in de kelder van een groot pand weggestopt waar deze dagen geen streepje zonlicht binnen kan komen, en dus ook geen warmte. Daarnaast is mijn eigen huis ook niet echt gebouwd op grote temperatuurverschillen creeëren tussen binnen en buiten. En met een buitentemperatuur van +/- 13 graden is het niet altijd het grootste pretje. Je moet er wat voor over hebben, je gordijn open doen en de hoogste berg van Afrika kunnen zien, op sommige dagen dan, en alleen als je voor half 9 opstaat, maar dat terzijde.

Tot snel!



NB. ik probeer nog steeds de 15 regel limiet van de beste vriend Wouter Pustjens (die het zelfs geschopt heeft later tot redacteur van een Duurzaamheidswebsite) na te streven voor elk blog. Dus verwacht mijn ervaringen in stukjes.